"മണ്ണിന് തോന്നണം..അപ്പോൾ മണ്ണ് വിളിക്കും...ഇല്ലെങ്കിൽ അത് ചുമ്മാ അങ്ങനെ മിണ്ടാതെ കിടക്കും...എവിടെ നിന്നെങ്കിലും മണ്ണിന്റെ വിളി വരുന്നുണ്ടോ എന്ന് കാതോര്ക്കണം"
കുഞ്ഞുകുഞ്ഞു കര്ത്താവിന്റെ പ്രേതം പതിവ് പോലെ വന്നു ഉപദേശിക്കാൻ തുടങ്ങി..
"അത് പിന്നെ.. മുത്തച്ഛാ ..ഇത് ഞങ്ങൾ ജനിച്ച് വളർന്ന മണ്ണല്ലെ ...എത്രയോ തലമുറകളായിട്ട്..നമ്മൾ ഇവിടെ തന്നെ...വേരുകൾക്ക് നീളം കൂടും ...ഈ മണ്ണിൽ നിന്നാണ് എല്ലാം..അത്ര പെട്ടന്ന് പറിച്ച് നടാൻ പറ്റുമോ?
ശരിയാണ് ...! പക്ഷേ മണ്ണിനു വേണ്ടാത്തത് മണ്ണിൽ വാഴില്ല.....നിന്നെ
നീയാക്കിയത് ഈ മണ്ണ് നല്കിയ ഊർജ്ജമാണല്ലോ കുഞ്ഞേ ..മണ്ണിൽ നിന്നും മനസ്സിലേക്ക്..മനസ്സില് നിന്നും മനുഷ്യനിലേക്ക്..... കുഞ്ഞുകുഞ്ഞ്‌ ഒന്നനക്കി ചിരിച്ച്കൊണ്ടു ഗോവർദ്ധനോടു ചോദിച്ചു ..പക്ഷെ മണ്ണിനു നീ തിരിച്ച് എന്ത് നല്കി ??...
ഞാൻ ഇപ്പൊ എന്ത് ചെയ്യണം എന്നാണു മുത്തച്ഛൻ പറയുന്നത് ?
കുഞ്ഞുകുഞ്ഞു കര്ത്താവിന്റെ പ്രേതം കറങ്ങുന്ന എർഗൊണൊമിക് കസേരയിൽ നിന്നും മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റ് ആ ചെറിയ മുറിയിലൂടെ അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും ഉലാത്താൻ തുടങ്ങി..
"ഉണ്ണീ"...എപ്പോഴോ ഉറക്കത്തിലേക്ക് വീണുപോയ ഗോവർദ്ധൻ പെട്ടന്ന് കണ്ണ്‍ തുറന്നപ്പോൾ മൂപ്പർ കസേരയിൽ ഇരിക്കാൻ ഭാവിക്കുകയായിരുന്നു..
"നിന്റെ നില നില്പ്പ് ഇന്ന് നിന്റെ മാത്രം ആവശ്യമാണല്ലൊ..അത് മണ്ണിനു കൂടെ ആവശ്യമാവുന്ന അന്ന് ഒരു കാറ്റിനും മഴക്കും വീഴ്ത്താനാവാതെ മണ്ണ് നിന്നെ ഉറപ്പിച്ചു നിര്ത്തും...ഞാൻ ഒരു കഥ പറയാം..."
No comments:
Post a Comment